โครงสร้างข้อมูลเเบบเซ็ต
เป็นโครงสร้างข้อมูลที่ข้อมูลเเต่ละตัวไม่มีความสัมพันธ์ ในภาษาซี เเบบเซ็ตนี้เหมือนกับในภาษาปาสคาล
Math,English ถ้าวิชาเรียนมันตรงกัน เราก็ต้อง ย้ายหรือจัดให้มันอยู่คนละเวลา เเต่มันเป็นสมาชิกเหมือนกัน เเต่วิชาไม่ตรงกัน
โครงสร้างข้อมูลเเบบสตริง(ต่อ)
กำหนดได้ทั้งนอกเเละในฟังก์ชัน ซึ่งค่าคงตัวจะเป็นพอยเตอร์ ซี้ไปยังหน่วยความจำกี่เก็บตรงนั้น เเล้วไปยังหน่วยความจำที่เก็บตัวเอง
การกำหนดค่าคงตัวสตริงให้เเก่ตัวเเปรพอยต์เตอร์เเละอะเรย์ สามารถกำหนดค่าคงตัวสตริงให้พอยเตอร์หรืออะเรย์
การกำหนดตัวเเปรสตริง อาศัยหลักการของอะเรย์ เพราะ สตริงก็คืออะเรย์ของอักษรที่ปิดท้าย ทำงานกับสตริง โดยเฉพาะชื่อบุคคลยาวไม่เกิน 30 อักษร กำหนดอะเรย์ ขนาด 31 ช่อง เำพื่อเก็บ null character อีก 1 ช่อง
ฟังก์ชัน gets ฟังก์ชันอ่านค่าเเป้นพิมพ์ เก็บในหน่วยความจำ ก็คือ อะเรย์ที่ตัวเเปร name ชี้ไปช่องว่าง จนกว่าจะกด Enter จะเต็ม null cheracter อะเรย์ของสตริง สตริงจำนวนมากจะทำให้เป็นอะเรย์ของสตริง เเละสร้างอะเรย์ของสตริง
ฟังก์ชัน puts () ใช้ในการพิมพ์สตริง ออกทางจอภาพ โดยผ่านค่าเเอดเดรสของสตริงอะเรย์ที่เเท้จริงตามหลักการของอะเรย์ เนื่องจากขนาดของช่องในอะเรย์ไม่เท่ากันเเต่อนุโลมให้คือว่า เป็นอะเรย์
อะเรย์ของสตริงที่ยาวเท่ากัน
อะเรย์ที่เเท้จริง สามารถกำหนดเมื่อมีการให้ค่าเริ่มต้น เมื่อกำหนดตัวเเปร โดยกำหนด2มิติ
การดำเนินการเกี่ยวกับสตริง ฟังก์ชันที่อยู่ในเเฟ้มข้อมูล stdio.hเก็บอยู่ใน clibrary สามารถนำไปใช้โดยคำสั่ง# include เช่น
- ฟังก์ชัน strlencstr หาความยาวของสตริง
- ฟังก์ชัน strcpy (str1,str2) คัดลอกข้อมูลจาก string หนึ่งไปยังอีก string
- ฟังก์ชัน strcat (str1,str2) ใช้เชื่อมต่อข้อความ
ใช้เปรียบเทียบข้อความ 2 ข้อความว่ามีค่าเท่ากัน
